Week 14 – Trip naar victoria falls en afscheid van Zuid Afrika

Op zondag zijn we na een slapeloze nacht in de “dorm” (slaapzaal) maar vroeg opgestaan. We zijn met zijn allen naar het ontbijt gegaan en zijn hierna verder gegaan met het inpakken van onze koffers, we zouden ’s middags namelijk naar Zimbabwe vertrekken, voor nog een veelbelovend tripje. Daarvoor moesten we nog even de was doen, dus zijn we al slepend met onze waszakken richting de wasserette gegaan. Na de was te hebben gedaan konden we eindelijk de koffers verder inpakken en sluiten (we waren er klaar voor), vervolgens hebben we nog wat geluncht en rond 13:45u stond de taxi voor de deur om ons naar het busstation te brengen, Stanen (medebewoner) moest ook naar het station dus hebben we de taxi gedeeld. Eenmaal op het station moesten we wachten op Njabulo, dit is onze Zimbabwaanse collega die mee zal gaan om ons de Victoria Falls te showen, hij was natuurlijk meer dan een half uur later dan we hadden afgesproken maar gelukkig nog wel op tijd om de bus te halen. Om 15:00u kon de reis naar Bulawayo (onze tussenstop) beginnen. Na lang in een totaal niet comfortabele bus te hebben gezeten zijn we rond 21:00u eindelijk bij de Zuid-Afrikaanse grens aangekomen, hier moesten we allemaal in een lange rij gaan staan om onze paspoorten te laten afstempelen, na een uur zat iedereen weer terug in de bus en konden we onze reis voortzetten. Na 5min te hebben gereden kwamen we bij de grens van Zimbabwe aan, hier moesten we eerst een visum aanvragen, na een ietwat chagrijnige vrouw een aanvraagformulier te hebben overhandigd moeten we weer wachten, na 15min kwam ze met onze paspoorten terug waar ze een stempel in had gezet, hier hebben we maar liefst R300,- (ong. 25 euro) voor moeten betalen. Na onze visum in handen te hebben moesten we nog een formulier invullen, dit was een verklaring dat je geen vreemde goederen in je bagage had, hierna moesten we terug naar de bus waar al onze koffers uit de bus werden gehaald, er kwam een man van de douane langs de koffers lopen en als hij het verdacht achtte moesten mensen de koffers openen zodat hij het kon controleren, wij hebben gelukkig alleen het formulier in moeten leveren. Hierna werden de koffers weer ingeladen en moeten we te voet een afstand van ong. 100m afleggen(hier zag ik de nut niet van in, mijn theorie was dat ze dit deden om de zand onder de voeten te verwisselen, van Zuid-Afrikaans naar Zimbabwaanse zand, hahahah), de bus werd dan ook verplaatst, de paspoorten werden gecontroleerd en we mochten weer instappen.

Rond 4:00u kwamen we in Bulawayo aan, de verwachte aankomst tijd was 5:30u dus bleef iedereen zitten totdat het tijd was (we hadden namelijk geen aansluitend vervoer). Rond 5:30u hebben we Njabulo eindelijk zover gekregen om uit de bus te stappen en op zoek te gaan naar een vervoer om onze reis voort te zetten. Aangezien de volgende bus pas rond 11:00u zal vertrekken hebben we besloten om te liften. Al snel hebben we een auto gevonden die naar Zambia reed en dus ook de Victoria Falls zou passeren, voor 13 dollar p.p. mochten we mee. Onderweg was het verschil met Zuid-Afrika goed zichtbaar, de wegen zijn slechter en er is belachelijk veel politie controle (in iets meer dan 400km zijn we langs minstens 10 controles gereden). Rond 11:00u zijn we dan eindelijk bij de Vic Falls aangekomen en konden we naar ons hotel gaan, we hadden een chalet gereserveerd en Njabulo had een tent. Na het bureaucratische gedeelte te hebben afgerond zijn we ons lekker gaan douchen en zijn we naar de Vic Falls gaan kijken, dit is een enorm grote waterval die bij de grens van Zimbabwe en Zambia ligt. Voor dat we het reservaat naar binnen gingen hebben we nog een regenpak gehuurd, maar dit heeft jammer genoeg niet veel geholpen, door de kracht waarmee het water omhoog kwam was het alsof het heel hard regende en waardoor we dus ook helemaal doorweekt waren. Maar dit was ons minst grote zorg gezien het adembenemende uitzicht die we voor ons hadden, een en al water en regenbogen. Na de Vic Falls te hebben bewonderd zijn we terug naar het hotel gegaan, we moesten namelijk rond 15:30u daar zijn om met een boottocht mee te gaan, maar gezien we zo nat waren wilden we daarvoor nog even omkleden. Rond 15:30u werden we naar de boot gebracht, we gingen een cruise doen door de “Zambezi River”, waar we hebben kunnen genieten van enkele nijlpaarden die langs zwommen en de prachtige zonsondergang onder het genot van een hapje en een drankje. Na de cruise zijn we terug naar het hotel gegaan waar we nog hebben kunnen genieten van een lekkere kop soep en natuurlijk van het internet (voor ons het belangrijkste), we hebben op die avond mbv. het thuisfront onze vliegtickets vervroegd, we waren beide erg moe van het reizen en aangezien we al veel van het land hadden gezien hebben we besloten om lekker terug naar huis te gaan.

Op woensdag waren we na een goede nachtrust weer helemaal opladen en konden we dus ook meer genieten van de activiteiten. We zijn met zijn allen naar de grens van Zambia gelopen, waar je vanaf de brug een ander uitzicht op de vic falls hebt, ook kan je vanaf de brug mensen zien bungeejumpen (niet voor mij bestemd). Vervolgens zijn we terug naar het hotel gegaan waar we langs het zwembad wat hebben kunnen rusten, we hebben er ook nog wat geluncht. Om 15:00u waren we klaar voor onze groot avontuur, we gingen namelijk olifant rijden. We mochten ieder onder begeleiding van een gids een uur lang op een olifant gaan zitten. Ik zat op een 23 jarige vrouwtje genaamd “Houdini”, dit betekent vlucht kunstenaar, maar volgens mij was zij best wel braaf hoor. Tijdens het ritje heeft Gift (zo heette mijn gids) mij van alles verteld over de olifant waar we op zaten en het reservaat waar ze verblijven. halverwege het ritje kregen we nog de mogelijkheid om de olifanten te voeren en om enkele foto’s te maken. Op het einde van de tour hebben we de olifanten mogen bedanken door hun een lekkere beloning te geven en kregen we van hun een buiging. Hierna kregen we het door hun gemaakte filmpje en de foto’s van onze onvergetelijke ervaring te  zien, hierbij konden we nog genieten van een hapje en een drankje. Toen we terug waren bij het hotel zijn we ons gaan douchen en moesten we wachten totdat het 22:00u was, zodat we de bus naar Bulawayo konden nemen, dit was een overvolle bus met lokale bevolking (er zaten zelfs mensen op de grond), die totaal geen respect voor elkaar hadden en de hele nacht hebben zitten schreeuwen.

Wat was ik blij toen we op woensdag in Bulawayo waren aangekomen, we waren wederom te vroeg aangekomen en zijn dus in de bus gebleven totdat het licht was (rond 6:00u), hierna zijn we opzoek naar de bank gegaan, hier moest Njabulo naartoe, aangezien deze pas om 8:00u open was hebben we moeten wachten, we hebben deze tijd gebruikt om te ontbijten. Na dat Njabulo had gepind zijn we weer opzoek gegaan naar een lift of andere vervoermiddel dit gezien de bus pas rond 14:00u zal vertrekken en we geen zin hadden om zo lang te wachten. We hebben een taxi-busje gevonden die ons naar de grens heeft gebracht. Na 5u in een overvol taxi-busje te hebben gezeten zijn we eindelijk bij de grens aangekomen en konden we weer in de rij gaan staan voor een stempel. Hierna zijn we al slepend met onze koffers naar de grens van Zuid-Afrika gelopen (15min) waar we weer in een lange rij hebben moeten staan en wederom een stempel hebben gekregen. Hierna was het weer tijd om vervoer te zoeken zodat we richting pretoria konden gaan, rond 15:30u hebben we pas wat kunnen vinden, wederom een taxi-busje, na een lange rit van iets maar dan 6u waren we rond 22:00u dan eindelijk in Pretoria aangekomen, hier hebben we een taxi naar huis genomen, wat waren wij blij om thuis te zijn. De hoogste prioriteit op dat moment was natuurlijk douchen en daarna slapen, want 24u lang in een bus zitten was geen grapje.

Op donderdag zijn we vroeg opgestaan, we hebben niet veel kunnen slapen aangezien het heel rumoerig was in de slaapzaal, maar zijn gelukkig wel iets uitgerust en de gedachten dat we morgen alweer naar huis kunnen maakt ook veel goed. Na het een en het ander te hebben ingepakt hebben we besloten om naar stage te gaan om afscheid van onze lieve patiënten te nemen en onze mooie kunstwerkjes van het pottenbakken op te halen, dit hebben we allemaal gedaan met het taxi-busje (ik snap niet waarom we hier niet eerder gebruik van hebben gemaakt, super handig en goedkoop, je wordt naar het andere deel van de stad gebracht voor 12 rand, ong. 80 euro cent). Ook zijn we nog een ring gaan halen die  Lisa heeft gekocht. Bij de terugweg zijn we nog even langs de supermarkt gegaan waar we nog wat hebben gekocht voor ons diner (we hebben Laurie, Felicia en Charley uitgenodigd). Na lekker te hebben gegeten en lang te hebben nagetafeld was het helaas tijd om afscheid te nemen, dit was een wat minder leuk moment, maar ik hoop de mensen die ik hier heb ontmoet nog zeker een keer terug te zien.

Op vrijdag zijn we opgestaan met een doel, koffers inpakken en naar huis. We hebben ons laatste ontbijt bij friends gehad en afscheid van het personeel genomen, verder zijn we de gehele dag bij Joris bezig geweest met de koffers. Felicia kwam ’s middags nog afscheid nemen, dit was weer zo’n moeilijke moment, ze wilde niet al te veel zeggen dus heeft ze Lisa en mij nog een kaartje gegeven en wat chocolade (haar lievelings). Later op de middag hebben we nog afscheid van Charley genomen en toen was het eindelijk 17:00u, Njabulo kwam ons in zijn pick-up halen om naar het vliegveld te brengen. Dit was dus onze laatste Zuid-Afrikaanse ervaring, op de achterbak van een “bakkie” naar het vliegveld worden gebracht, zeer avontuurlijk. Maar ja de tijd om naar huis te gaan was aangebroken, de koffers werden ingecheckt (en ze waren niet te zwaar, oef wat een opluchting), we hadden de tickets in handen en konden afscheid van Njabulo nemen.

Op zaterdag zijn we om 7:00u in Londen aangekomen, we moesten er 4u wachten op onze vlucht naar Dusseldorf, wat duren de laatste uurtjes toch lang als je zo moe bent. Maar gelukkig was het al snel tijd en konden we instappen, een uurtje later konden we dan eindelijk onze families om de armen slaan. Wat is het toch fijn om iedereen weer te zien.

Netherland we are back.

Afrika was geweldig, iedere ervaring, iedere persoon, dit zal voor altijd in mijn hart blijven. Maar thuis zijn is nog altijd veel fijner.

Ik hoop dat jullie allemaal hebben genoten van mijn avonturen. Bedankt voor de tijd die jullie hebben genomen om deze ervaringen met mij te delen en hopelijk tot heel gauw.