Week 13 - Laatste stage week

Op maandag moesten we weer naar stage, wat was het weer moeilijk om op te staan en wat was ik jaloers op Joris, hij kon namelijk nog lekker blijven liggen omdat hij zijn ouders nog wat van Pretoria ging laten zien. Eenmaal op stage zijn we erachter gekomen dat er niets aan de medicijndozen is gedaan de afgelopen week, dus hebben wij dit maar opgepakt. Hierna zijn we even bij Petra gaan zitten, we hebben van haar een update gekregen van wat er allemaal met de patiënten is gebeurd de dagen dat we weg zijn geweest. Verder hebben we een rustige middag gehad. ’S avonds zijn we met Joris en zijn ouders uit eten gegaan, we hebben er met zijn allen een erg gezellige avond van gemaakt en wat hebben we toch gelachen.

Op dinsdag zijn we op stage gekomen en hebben we de gehele dag aan onze opdrachten gezeten, deze moest en zou afkomen.  Een ding is zeker, dat kan net zo slopend zijn als een hele dag lichamelijk werk verrichten. Tussen al het hard werken door kregen we ook nog eens de vraag of wij met onze auto patiënten naar het ziekenhuis konden brengen, aangezien de chauffeur van TLF naar het ziekenhuis in Joburg met een andere patiënt was gegaan, gelukkig heeft Lisa hun netjes kunnen uitleggen dat we erg druk met onze opdrachten bezig waren en of ze dit aan iemand anders konden vragen (ik heb er soms moeite mee om nee te zeggen), zodoende hebben ze iemand anders geregeld om de patiënten weg te brengen en hebben Lisa en ik hard door kunnen werken.

Op woensdag was het onze vrije dag. Het was ook een hele belangrijke dag voor het land aangezien het de dag van de verkiezingen was, en het land pas sinds 20 jaar een democratische land is en momenteel veel corruptie schandalen hebben gehad met de voormalige president. Maar aangezien wij weinig met de verkiezing te maken hebben, hebben we ons maar bezig gehouden met het afmaken van onze opdrachten, en het is eindelijk af. In de loop van de middag hebben we ook nog onze laatste afspraak met Agnes (Zuid-Afrikaanse begeleidster) gehad, we hebben hierbij een korte presentatie/uitleg moeten geven over een culturele ervaring die we hier hebben meegemaakt. Lisa heeft wat over ons bezoek bij Lesedi verteld, Joris iets over Soweto en ik wat over onze kerkbezoekjes. Verder hebben we het nog gehad over de ervaringen dat we hier hebben opgedaan en het verloop van onze stage en gelukkig was Agnes zeer tevreden met onze prestaties gedurende onze verblijf hier (zij blij, wij ook blij). ’S Avonds is Felicia bij ons komen eten, hierna ben ik met haar, Steve (uit USA), Laurie en Casper (Nederlanders) naar de kerk gegaan, het was “worship evening”, dus werd er voornamelijk veel gezongen.

Op donderdag zijn we onze stage dag rustig begonnen, Mali had de medicatie al uitgedeeld en Marlies was niet aanwezig, dus lekker op ons gemak de dag beginnen. Dus hebben we Mali snel onze opdrachten onder de neus geschoven zodat zij dit na zou kijken, dit heeft ze gedaan en ze was erg onder de indruk. Ook hebben we nog een super goede beoordeling van haar gehad. In de loop van de middag zijn we nog met Njabulo (collega) naar het busstation gegaan om de tickets te kopen voor onze reis naar Zimbabwe van volgende week, hij gaat namelijk met ons mee, op naar de Victoria falls. Op de terugweg van stage zijn we nog naar de wasserette gegaan. ´S avonds ben ik maar begonnen met het inpakken van mijn koffers, ik ken mezelf goed genoeg en wil deze keer voorkomen dat ik iets vergeet.

Op vrijdag was het dan zover, onze laatste stagedag was aangebroken, en dus ook onze laatste devotion. Op het einde werd er door Marlies verteld dat het onze laatste dag was, we werden door enkele mensen bedankt voor onze werk binnen TLF en werd er natuurlijk wat medelijden tegenover Joris getoond, hoe moet hij het overleven zonder ons (hahaha), verder hebben ze ook nog voor ons gebeden. Eenmaal bij Gilead zijn we gelijk begonnen met koken, we hadden afgesproken om voor beide huizen (Gilead en Rivoningo) te koken, dus voor 40 personen. We hadden gepland om aardappelpure, gekookte brocoli en bloemkool en vis voor Gilead en kip voor Rivoningo te maken, maar het blijft Afrika en plannen heeft dus geen zin, we zijn erachter gekomen dat er niet genoeg aardappelen waren en hebben we een bewoner nog naar de winkel moeten sturen. Na veel gekookt te hebben en een paar uurtjes verder te zijn was het eten dan eindelijk klaar. Lisa en ik hebben ieder ervoor gezorgd dat de patiënten van beide huizen een grote portie eten kregen. Na al die moeite te doen en veel bedankjes van de patiënten te hebben gehad kregen we ook nog met het gezeur van de verpleging te maken, ze vonden dat we niet genoeg eten voor hun hadden overgelaten, dit was zeker niet het geval maar ze zijn gewend dat zij het meest eten krijgen en niet de patiënten (nogal een onwerkelijke gedachten maar het werkt echt zo). Na het eten heeft Marlies ons gevraagd om met ons te gaan zitten voor een gesprek, we hebben het over onze ervaringen gehad en over de verbeteringen die nog binnen de instelling kunnen plaatsvinden, ook heeft ze het gehad over de projecten die ze in gedachten heeft voor de volgende studenten (het gesprek kwam naar ons mening wat laat maar het was wel fijn om dit gesprek met haar te hebben gehad). Na het gesprek zijn we nog de cake die we voor de patiënten hadden gebakken gaan uitdelen. Nadat iedereen lekker van de cake hadden genoten kregen Lisa en ik een cadeau en een kaart als dank voor onze tijd binnen de “Health unit”. Hierna zijn we begonnen met het afscheid nemen, dit viel toch zwaarder dan ik had gedacht, ondanks alle gebreken van de instelling ga ik het toch heel erg missen, we hebben in de korte periode toch een hechte band met veel van de patiënten gekregen, ik ga ze ontzettend missen. Na de lange afscheid zijn we maar weer richting huis gegaan om alle voorbereidingen voor onze “farewell braai” te treffen.  Als eerst zijn we snel alle inkopen gaan doen en hierna snel naar huis om alles klaar te zetten. We zijn op zijn Afrikaans een uur later als gepland begonnen maar hebben heerlijk genoten van een gezellige bbq, om het af te sluiten hadden we nog een cake gebakken, de zoetigheid mag voor de Afrikanen niet missen. Na dat de meeste mensen weg waren ben ik nog met een groep van 17 bewoners van Friends naar `Hatfield square` gegaan, waar we nog gezellig hebben gedanst en gedronken, sommigen wat meer gedronken als gedanst maar toch een super gezellige nachtje stappen gehad.

Op zaterdag was het dan eindelijk de dag om uit te rusten van het hectische week. Ik heb eerst uitgeslapen, Tussen de middag zijn we wederom naar de markt gegaan om te lunchen. Hierna zijn we terug naar huis gegaan waar ik weer een paar uurtjes geslapen heb (dat had ik echt nodig). Na het opstaan heb ik mijn koffers verder ingepakt. Dit aangezien we vanaf maandag geen kamer meer bij friends hebben (we zijn dakloos), en onze koffers gaan we tijdens het reizen op Joris zijn kamer opbergen.

Op zondag zijn we weer naar de wasserette gegaan  om de laatste spulletjes te wassen voordat we aan onze reis beginnen. Tussendoor hebben we nog de auto laten wassen en nog wat boodschappen gedaan, een zeer productieve dag dus. ’S Middags hebben we de koffers verder ingepakt, mijn kamer is nu helemaal leeg, echt een raar gevoel dat we hier dadelijk al weg zijn. ’S Avonds zijn Lisa en ik nog met Joris gaan uit eten, volgens Joris was het onze laatste avondmaal, dus moesten we wel wat leuks gaan doen.